воскресенье, 6 декабря 2009 г.

Նա կոշիկս չարժե՜ր...



Միշտ այդպես է լինում, մեզ լքում են նրանք,
Ում համար մենք պատրաստ ենք անել ամեն ինչ,
Եվ լքում են այնպես, որ ասես, թե ոչինչ չի եղել...
Որ ասես թե ամեն ինչ… կարգին է... :'(
Автор: на

6 комментариев:

  1. Анонимный6 декабря 2009 г. в 08:55

    վերադարձիր, իմ ընկերն արդեն աղոթքն է...

    ОтветитьУдалить
  2. Ofeli6 декабря 2009 г. в 09:22

    ...и мается былое в темноте

    ОтветитьУдалить
  3. Анонимный6 декабря 2009 г. в 11:24

    Երբ հոգիս ծվատում է դանդաղ
    Քո հանդեպ իմ կարոտը տրտում,
    Անմոռաց անցյալի ցուցադրած
    Պատկերներն եմ փնտրում իմ սրտում...

    ОтветитьУдалить
  4. Ofeli6 декабря 2009 г. в 12:27

    Է՜հ,Դո՜ր...Դու էլ ինձ լացացնելու համար մեկ ես! :(

    ОтветитьУдалить
  5. Анонимный7 декабря 2009 г. в 03:28

    Բա դո՜ւ...
    Դու ոնց էիր ինձ լացացրել
    Ման եմ գալիս, տենամ չկա՜
    Ոչ մի ստատուս, ոչ մի լինկ, ոչ մի 1000 տարվա կլիպ... Ասեցի, էս ի՞նչ դատարկություն ա...

    Իրան ավելորդ գրուզի պես ներքև գցեիր ու շարունակեիր թռիչքդ, ոչ թե քեզ էդ գրուզի պես դուրս գցեիր մեր բոլորի օդապարիկից...

    ОтветитьУдалить
  6. AlfaCassiopeya14 декабря 2009 г. в 00:30

    Խի են սաղ դժբախտները իրար նման:
    ...ոչինչ չի օգնում, ամեն ինչ ցավում ա ու... ու գիտեմ, որ պետք չեմ...սիրտս ինձանից ու իմ նվիրումից խառնումա...

    ОтветитьУдалить

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)