вторник, 1 декабря 2009 г.

Դու իմ Մարիոն,ես քո սունկը,արի՜ ինձ կեր` բոյ քաշիր



Ես անցել եմ սաղ լեվելներդ
Էլ  ինձ պետք չեն քո խաղերը  հին…
Գիտեմ անգիր բոլոր քո բառերը,
Տվել անցել եմ ես անգամ  դևին…

Անկապ-անիմաստ ես բոլ-բոլ լացել եմ,
Դարձել եմ Ջիմմի,անգամ Կասա՜նդռա…
Զուր ես դու երգում,թե “Ես փոխվել եմ’’
Հարմար հանգ չկա,էս մասից թռա՜…

Քո դարդով երկար ես տապակվել եմ,
Արթուն լռվել եմ գիշերներն անդուլ:
Մինչդեռ պրինցպիս ես հավատացել եմ,
Ու էդ դարդերից չեմ լսել Թաթուլ:

Եկել ես նորից,չեմ տա ոչ մի հարց…
Գլխիկոր կասեմ. “Բարի՜ վերադարձ’’…
Ու չձգձգեմ էլ,չդառնամ Հայլուր…
Իմ սրտում քո վրով միշտ եղել է հուր…
 :Ճ 


3 комментария:

  1. Օֆ, նոր կարդացի էս շիդեվրը...
    Շատ խորիմաստ է ու գեղեցիկ:
    Ապրես: Իսկապես տեղ-տեղ հուզվեցի ու շատ անսովոր զգացումներ ունեցա: Հիմա չեմ կարող արտահայտվել, քունս տանում ա, բայց լիքը ասելու ունեմ, բռատ ու էդի հլը կասվցվի...

    ОтветитьУдалить
  2. Этот комментарий был удален автором.

    ОтветитьУдалить
  3. Это сообщение было удалено автором.-Ինչ էլ գեշ գրեց...Յանի եսիմ ինչ էի գրել...հիմա էլ ջնջեցի... :Ճ-այ սենց բան էի գրել ,կսպասվցցվի :Ճ

    ОтветитьУдалить